Woensdag 9 maart 2016
Iris en ik
gaan weer naar de school. Grade 3 dit keer. 9-10 jarige kinderen. Lady Almaz is
nog niet beter, ze gaat wel mee, maar loopt steeds even naar buiten. Niet zo’n
grote klas, zo’n 30 leerlingen. Met de talk en gebitscontroles zijn we om 10.00
uur klaar. Dan terug naar de clinic. Iris heeft die man met dat idioot vele
tandsteen terug laten komen. Met de EMS is het re niet af te krijgen. Zo hard
en tevens op de kauwvlakken aanwezig. Ze besluit een extractietang te pakken,
die op de kiezen te zetten en zo grote brokken er af te breken. Dat werkt. Maar
van de kauwvlakken wil het niet af. We besluiten een chirurgische hamer en
beitel te pakken en het er zo af te tikken. Iris loopt alles met de EMS langs.
Zo goed mogelijk. Ze is er 1 ½ uur mee bezig. Er komt een heel gebit
tevoorschijn. Links zit meer tandsteen dan rechts. Misschien heeft hij heel
lang links ontzien met kauwen. Eerder heb ik linksonder een kies onder het
tandsteen vandaan gehaald. De patiënt is
heel erg blij en bedankt Iris en de tandartsen allemaal. Kibitou is clinical
officer en maakt voor ons alle instrumenten schoon. Haast naar westerse
standaards. Rood is vuil en groen is schoon. Op de vuile tafel staan 3 rode emmers.
Stap 1: water/soap waar we onze gebruikte instrumenten in doen. Stap 2:
water/soap om te weken. Stap 3: alcohol
weken , koud steriliseren. Stap 4: in de pressure cooker, zeg maar snelkookpan.
Kibitou heeft latex handschoenen aan met daarover dikke huishandschoenen. Ze
heeft een spatbril op en verplaatst de instrumenten met een bbq-tang. Heel consequent.
Als je een bepaalde tang eerder wilt hebben krijg je die niet nadat die eerst
in alcohol geflambeerd is. De wachtkamer zit heel vol, gelukkig is niet
iedereen voor ons. Tijdens de lunch horen we een geknetter. De zusters lopen
naar buiten. Fireworks zeggen ze. Tijdens de wegwerkzaamheden is de transformator
aan de overkant van de weg scheef gevallen. En nu is er kortsluiting.
Natuurlijk weer geen stroom. Zal wel een tijd gaan duren zeggen we haast in
koor. Als we terugkomen van het werk is er wel stroom. Om 15.00 uur gaan Gert
Oonk en ik nog even langs de tandarts in het hospitaal. Hij is nog niet langs geweest. Hij is heel
vriendelijk en zegt morgen bij ons langs te komen. Hij is in dienst van het
hospitaal en woont op het hospitaal terrein. Hij heeft alleen nauwelijks equipement.
Moeilijkere gevallen verwijst hij naar zijn eigen privé praktijk in het
centrum. Dat zullen de mensen met geld zijn. We willen met hem in gesprek. Onze
doelgroepen verschillen. De Danka clinic is er voor de allerarmsten. Waar ook
alleen maar getrokken zal worden, nauwelijks vullingen gelegd. Verder zijn er
in de stad 2 apothekers die kiezen trekken , of liever gezegd afbreken. Bijna
geen enkele patiënt spreek Engels. Heel anders dan in Kenia, waar werkelijk iedereen
het spreekt tot kinderen aan toe. Hier moet bijna lees vertaald worden.
Gelukkig zijn onze medewerkers er op geselecteerd en spreken goed Engels. Men
krijgt wel Engels op school. Samen met Omorifa en Amhargna, de 2 grootste talen
hier. Maar men oefent het niet. Onze medewerkers kijken Engelse films en lezen
Engelstalige kranten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten