Gisteravond
bliksemde het al en om half 11 een flinke bui. Iedereen kijkt naar regen uit,
want het is zo droog en zo verschrikkelijk stoffig. De bui is van korte duur.
Het weekend willen we graag wat bezoeken. Dat is echter niet zo eenvoudig. De
afstanden zijn groot en de wegen slecht. Bij Gambela is het grootste National
Park van Ethiopië. Om daar te komen is het 3 ½ uur rijden over 80 km. Eenmaal
in het park moet je 185 km naar het westen om de meeste dieren te zien. Dat is
niet te doen. Dichterbij is het Dhati Walal National Parc. De zusters zeggen
dat het daar wat onrustig is en dat we eigenlijk een agent mee moeten nemen.
Dat hoeft nou ook weer niet voor ons. We
besluiten een wandeling te maken met Negassa. Omdat het snel warm wordt gaan we
om half 8 op pad. Je hoeft niet ver te gaan, het is hier prachtig. Een van de
schrijvers van de Bradt Travelguide, die
zelf over de hele wereld heeft gezworven, zegt dat Ethiopie de mooiste
landschappen heeft. We dalen af naar een lager gelegen vlakte, de Irrigation
Works zegt Negassa, waar het groen is en van alles groeit. Het is heel mooi.
Terug de rivier over, door een mango bos weer omhoog. Wat is het heet. We
transpireren enorm. We lopen over een bredere onverharde weg terug naar Dembi
Dolo. Hier lopen heel veel mensen in een sliert omhoog, naar de markt. Na 3 en
een half uur thuis gekomen, springen we eerst onder de douche. Het is bijna het
einde van de droge periode. De watertanks zijn bijna leeg. De helpers van de
zusters halen nu elke dag een auto vol jerrycans water. We gaan mee. Sr. Bisrat
ook. Zij wil ook het vliegveld in wording zien, evenals de waterval. Op een
hoogvlakte was al een airstrip. Dat wordt nu een vliegveld met een langere
start/landingsbaan en een rechtstreekse verbinding met Addis Abeba. Dan naar de
waterval. De weg wordt steeds moeilijker. Uiteindelijk is die zo smal en
uitgesleten dat we door een hobbel veld gaan. Dan steken we een rivier over met
de Landcruiser. Doet niet onder voor een safari tocht, zo mooi is het. Nog en
stukje lopen, meteen allemaal kinderen om je heen. Vandaar gaat het naar de
plek waar water gehaald wordt. Hier wordt geen water uit de rivier gehaald.
Maar uit een recent aangelegde bron. De Ethiopiërs drinken dit. Wij koken en
filteren het nog. We staan hier een tijd te kijken terwijl de jongens de
jerrycans vullen. Veel kinderen en vrouwen sjouwen het water. Kinderen met een
ezel en 2x20 liter er opgebonden. Een meisje heeft 20 liter op haar rug. Zulke
leuke taferelen. Maakt al met al een prachtige dag en je hoeft er niet eens ver
voor te rijden. Als we wegrijden is een band lek. Sr. Bisrat heeft de regie en
houdt het reservewiel vast. Aan het eind van de middag bliksemt het en onder
het eten een flinke bui. Iedereen is er blij mee. Bindt het stof en de plastic
tanks worden weer wat gevuld.
 |
| eindeloze sliert mensen naar de markt |
 |
| bij de bron |
 |
| Sr. Bisrat en Iris bij de waterval |
 |
| Bijschrift toevoegen |
 |
| Sr. Bisrat deelt de lakens uit |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten