zondag 6 maart 2016

Reis naar Alecu

Zondag 6 maart 2016

in Ahicu, Gert K, Frank, Gert O, Paus Franciscus, Iris, Sr. Bisrat

naaiatelier


We gaan vanmorgen naar de kerk aan de overkant van de straat. We weten dat de zusters dat erg appreciĆ«ren. Ze zeggen er wel bij dat de dienst 3 uur duurt, van 8-11 uur. We gaan om 8 uur. De dienst is niet in het Engels zoals in Kenia maar in Oromofa. Versta je niets van. Mooie muziek, echter keihard met een gospel koor van dames in jurken van glanzend groen/rode stof. We zitten achterin en kunnen na een uurtje er vrijwel ongemerkt uit gaan. Daarna gaan we met Sr. Bisrat en een chauffeur naar Ahicu, waar nog een huis is van de Daughters of Charity. Na een stuk asfalt gaan we verder over onverhard. Prachtige weg, zeer mooi heuvellandschap. Dan weer een rotsige weg. Door een riviertje en weer omhoog. Meer dan een half uur rijden. Door Sr. Salam, Sr.Margritte en Sr. Marina wordt ons een lekkere lunch aangeboden. Het pizza blik gaat verdacht snel leeg. Dan leiden de zusters ons rond. Er is een kliniekje, een kerk, een Kindergarten  en naaiatelier waar dames kleren maken cq herstellen of borduren. Er staan wel 16 naaimachachines. Twee Singers en de rest is van Chinese makelij, gekopieerd. Er schijnt hier een tandarts geweest te zijn. We bespreken de mogelijkheid om hier onze diensten aan te bieden. Preventie verhaal in de Kindergarten en pijnbestrijding in het kliniekje. Om 4 uur is onze chauffeur nog niet terug. Hij beantwoordt zijn mobiel niet. Niet zo gek, want er is vaak geen bereik als de stroom uitvalt en dat gebeurt vaak op een dag. We besluiten het eerste stuk van de prachtige weg te wandelen. Dan komt Sr. Bisrat wel later met de chauffeur. De zusters vinden dat er een jongen als gids mee moet. Meteen lopen er 10 jongens mee naar beneden. We kruisen de rivier over stepping stones en stijgen weer. Waar de onverharde weg breder wordt wachten we. Dames met hout op hun rug passeren. Je ziet nooit mannen met hout. Wel twee mannen die 2 kippetjes vast hebben. Na een tijdje komt niet onze auto maar die van de andere zusters. Zij brengen ons naar huis. De chauffeur schijnt naar een bruiloft te zijn. Al met al een prachtige ervaring met het Ethiopische binnenland. Net klaar met het verhaal, dat ik in de zitkamer maak terwijl Sr. Bisrat een soap kijkt, loop ik naar buiten en hoor ik de hyena's weer janken. Zouden ze over de weg langs ons lopen...?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten