Rotary Doctors Dental Camp, Dembi Dolo, Ethiope maart 2016: Farewell party Sr. Evelyn

Donderdag 3 maart 2016

Sr. Evelyn woont hier 13 jaar. Ze heeft nog nooit een mug gezien. Ze slaapt niet onder een klamboe en neemt geen malariatabletten. Heeft nooit malaria gehad. We zitten redelijk hoog in Dembi Dolo. In Gambela is wel malaria. Daar is het veel lager en loopt de bevaarbare Oromo rivier. Ik heb ook nog geen mug gezien en neem dan ook geen Malarone. Iris slaapt wel onder een klamboe en slikt wel. De 2 andere heren ook. Bij het ontbijt vertelt Sr. Evelyn dat het haar laatste week is hier. Zondag vertrekt ze. Ze wordt overgeplaatst naar Addis Abeba. De ‘Daughters of Charity’ hebben in Ethiopië 14 vestigingen. We zullen haar missen zo’n gezellige vrolijke zuster. Op mijn vraag of er een farewell party is beantwoordt ze met nee. Iris en Gert Oonk gaan naar de Kindergarten. Blijkt een geweldige ervaring te zijn. Ze worden ontvangen met bloemen en gezang. Ze doen hier een talk en gebitscontroles. Frank en ik hebben het best druk en zijn pas tegen 2 uur door de ochtend patiënten heen. Normaal lunchen we om 1 uur. We komen in het zusterhuis, is er geen tafel gedekt. Sr. Alganesh komt aangelopen en zegt kom, we gaan lunchen in de eye-clinic. Leuk zeggen we, want daar wilden we toch al eens gaan kijken. Wij 4-en gaan met Sr. Alganesh in de Landcruiser, Sr. Bisrat rijdt. Komen we bij de eye-clinic, is alles versierd. Blijkt het de afscheidsparty te zijn voor Sr. Evelyn. Een heel uitgebreid buffet staat klaar met de heerlijkste gerechten. Alles heel lekker gekruid. Per ongeluk heb ik rauw vlees opgeschept. Dat is een lekkernij in Ethiopië. Heb ik ook maar weer teruggelegd. We zitten in de operatiekamer van de eye-clinic. Na de maaltijd en uitgebreid koffie, met de kleipot op kooltjesvuur en bloemen er om heen, de gebruikelijke toespraken. Zij geeft al grappig aan dat het veel korter moet. Dan krijgt zij het woord waarbij ze alle loftuitingen wegwuift. Ze is overal heel geliefd. En zegt dat het niet om haar draait. Dat ze maar een radertje is en dat het team van de eye-clinic uiteindelijk zelfstandig moet draaien. Er voegen zich mensen van de overheid bij. Ze krijgt een oorkonde die ze moet voorlezen. Daar heeft ze geen zin in en besluit met etcetera, etcetera. Lachen natuurlijk. Dan besluit ze met een mop. We liggen dubbel. Ze ontvangt allerlei cadeaus. O.a. een kleed en ook een pak, wat ze aantrekt, en vraagt dan: kan ik hiermee naar de kerk. We waren best laat voor de lunch en iedereen heeft op ons gewacht. We besluiten toch maar om eerder weg te gaan om patiënten te kunnen behandelen. Zowel Frank al ik krijgen een lastig geval. Allebei een meisje van een jaar of 13, dat nog nooit een tandarts heeft gezien. Bij de mijne moet er op ruimte redenen 2 elementen uit. Ze hoort dat ze een verdoving moet en loopt tot 3x weg. Haar moeder heeft geen vat op haar. Een oudere, die haar slaat, ook niet. Dan komt ze met naar ik begrijp met een buurvrouw. We hebben toestemming en besluiten haar met z’n allen vast te houden. Dan geeft ze zich over en lukt de verdoving. De vader komt nog binnen toen het probleem eigenlijk opgelost was. Vandaag ook weer een aantal verstandskiezen verwijderd. Bij tengere mensen denk je dat ze wel niet zo vast zitten. Niets is minderwaar. Levert wel wat zweetdruppeltjes op. Na het diner wil Sr. Evelyn met de giants op de foto. ’s Avonds is de temperatuur heel lekker met een ietsje frisser windje. Best wel lekker. Voor het slapen gaan spreek ik de 2 guards. Ze hebben allebei een ijsmuts op dik jack aan. Ze vinden het fris. Dit is een dag vol verrassingen.